บทแผ่เมตตา(เช้า) คำแผ่เมตตาสำหรับตนเอง และ สัพพสัตว์ทั้งหลาย
คำแผ่เมตตา
(หันทะ มะยัง เมตตาผะระณัง กะโรมะ เส)
อะหัง สุขิโต โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้าจงเป็นผู้ถึงสุข
นิททุกโข โหมิ
จงเป็นผู้ไร้ทุกข์
อะเวโร โหมิ
จงเป็นผู้ไม่มีเวร
อัพฺยาปัชโฌ โหมิ
จงเป็นผู้ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน
อะนีโฆ โหมิ
จงเป็นผู้ไม่มีทุกข์
สุขี อัตตานัง ปะริหะรามิ
จงรักษาตนอยู่เป็นสุขเถิด
สัพเพ สัตตา สุขิตา โหนตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงเป็นผู้ถึงความสุข
สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงเป็นผู้ไม่มีเวร
สัพเพ สัตตา อัพฺยาปัชฌา โหนตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงอย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกัน
สัพเพ สัตตา อะนีฆา โหนตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงเป็นผู้ไม่มีทุกข์
สัพเพ สัตตา สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงรักษาตนอยู่เป็นสุขเถิด
สัพเพ สัตตา สัพพะทุกขา ปะมุญจันตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงพ้นจากทุกข์ทั้งมวล
สัพเพ สัตตา ลัทธะสัมปัตติโต มา วิคัจฉันตุ
ขอสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงอย่าได้พรากจากสมบัติอันตนได้แล้ว
สัพเพ สัตตา กัมมัสสะกา กัมมะทายาทา กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ กัมมะปะฏิ-สะระณา
สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงมีกรรมเป็นของของตน, มีกรรมเป็นผู้ให้ผล, มีกรรมเป็นแดนเกิด, มีกรรมเป็นผู้ติดตาม,มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
ยัง กัมมัง กะรัสสันติ, กัลฺยาณัง วา ปาปะกัง วา, ตัสสะ ทายาทา ภาวิสสันติ
จักทำกรรมอันใดไว้, เป็นบุญหรือเป็นบาป, จักต้องเป็นผู้ได้รับผลกรรมนั้นๆ สืบไป
