ดับซวย

พระพุทธเจ้าพระองค์ทรงตรัสว่า สังเกตด้วยดีย่อมเกิดปัญญา ปัญญาเกิดจากการสังเกตุ สังเกตุก็ต้องสังเกตตัวจะ จะชอบ จะชัง จะเฉย ต้องสังเกตตัวนั้น เพราะการสังเกตเราสังเกตเพื่อละกิเลส ห่างไกลจากกิเลส กิเลสคือ โลภ = ชอบ, โกรธ = ชัง, หลง=เฉย กิเลสก็คือความคิดนั่นแหละ

ถ้าเรายังลังเล สงสัย ก็ยังมีนิวรณ์อยู่ นิวรณ์ก็คือความคิดของเรา ฉะนั้น ถ้าเราต้องการกำจัดนิวรณ์ เมื่อความคิดเริ่มเกิด เรากำหนดเลยว่าจะคิดดับๆๆ จะลังเลดับๆๆ จะสงสัยดับๆๆ นึกอย่างไรก็กำหนดไปอย่างนั้น ง่ายดี แล้วก็ดับให้เห็นตามระยะเวลาที่เราเคยสะสมไว้ สะสมไว้มากก็ดับช้าหน่อย สะสมไว้น้อยก็ดับเร็วหน่อย ถ้าไม่สะสมไว้ กำหนดทีเดียวก็ดับเลย ถ้าสงสัยบ่อยๆ เรากำหนดจะสงสัยดับบ่อยๆ ตลอดเวลาต่อเนื่อง นิวรณ์ย่อมดับไป เพราะเราสังเกตุและกำหนดอยู่ เพราะตัวจะคือตัวต้นเหตุ เราสังเกตุต้นเหตุของความคิด เวลาจะคิด กำหนดจะคิดดับๆๆๆ แค่นี้ความคิดก็ดับลงแล้ว เพราะจิตจะคิดอะไรขึ้นมา หรือไม่คิดอะไร เรื่องดีหรือไม่ดีก็ไม่คิดแล้ว เพราะตัวความคิดทุกอย่างทั้งเรื่องดีและไม่ดีเป็นตัวปรุงสังขารทั้งหมด ดังนั้น เราก็ต้องรู้ทันทุกอย่าง ถ้าเฉย สังเกตการเกิดของเค้า กำหนด จะเฉยหนอ แค่นี้ความเฉยก็ดับแล้ว แต่ที่ให้เน้นจะคิดดับตัวเดียว เพื่อให้การทำง่ายขึ้น ถ้าดับได้ตัวหนึ่ง ตัวอื่นก็เห็นเหมือนกันหมด ก็เลยเน้นแค่หลักใหญ่