ตัวแปรที่สาม อายุขัยที่เพิ่มขึ้นเป็นปรากฏการณ์ต่อเนื่อง

ตัวแปรที่สาม อายุขัยที่เพิ่มขึ้นเป็นปรากฏการณ์ต่อเนื่องตั้งแต่ช่วงเปลี่ยนศตวรรษ ตัวอย่างเช่น ในปี 1900 อายุขัยเฉลี่ยเมื่อแรกเกิดอยู่ที่ 49 ปี ในขณะที่ในปี 1972 นั้นเพิ่มขึ้นเป็น 72 ปี (Brotman, 1976) เทคโนโลยีทางการแพทย์มีส่วนสำคัญในการทำให้อัตราการเสียชีวิตลดลง ผลที่ตามมาคือ .. ประชากรที่มีอายุมากขึ้น ชีวิต อายุเฉลี่ยของผู้ที่มีอายุมากกว่า 65 ปีเพิ่มขึ้น 7.4 ปีจากปี 1940 เป็น 72.8 ในปี 1970 ภายในปี 2000 คาดว่าจะเพิ่มขึ้นเป็น 73.7 (Brotman, 1976) เมื่อประชากรมีอายุมากขึ้น สัดส่วนของผู้หญิงก็เพิ่มขึ้น ในปี พ.ศ. 2504 มีผู้สูงอายุชายและหญิงจำนวนเท่าๆ กัน อย่างไรก็ตาม ในปี 1971 อัตราส่วนดังกล่าวกลายเป็นผู้หญิง 5 คนต่อผู้ชาย 4 คน และในปี 2001 คาดการณ์ว่าจะเป็นผู้หญิง 7 คนต่อผู้ชาย 4 คน (Tales et al., 1981) อัตราส่วนนี้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วตามอายุ เช่น ในกลุ่มอายุ 75 ถึง 79 ปี อัตราส่วนคือผู้หญิง 179 คนต่อผู้ชาย 100 คน (สหรัฐอเมริกา) ปัจจัยต่างๆ เช่น สงครามโลกและอุบัติเหตุจากการทำงานซึ่งแพร่หลายมากขึ้นในหมู่ฉัน n มีอิทธิพลต่อความไม่สมดุลที่เพิ่มขึ้นนี้ ในปี 1901 ผู้ชายคาดว่าจะมีอายุ 48 ปี ในขณะที่ผู้หญิงมีอายุขัย 51 ปี ในปี 1971 ตัวเลขเหล่านั้นได้เปลี่ยนเป็น 69 และ 76 ตามลำดับ โดยเน้นย้ำถึงความเหลื่อมล้ำที่เพิ่มขึ้น