สิ่งมหัศจรรย์ของโลกธรรมชาติ: ค้นพบกุญแจสู่การอพยพของปูแดงที่เกาะคริสต์มาส

โครงการระยะเวลา 3 ปีที่ดำเนินการโดยทีมงานที่นำโดยศาสตราจารย์ Steve Morris ผู้ล่วงลับจาก School of Biological Sciences ของมหาวิทยาลัย Bristol ร่วมกับศาสตราจารย์ Simon Webster จาก Bangor University ได้ค้นพบว่าการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนมีบทบาทสำคัญในการทำให้ปูสามารถสร้าง การเดินทางของพวกเขา ลูซี เทิร์นเนอร์ นักวิจัยแห่งมหาวิทยาลัยบริสตอลกล่าวว่า " โลก ในช่วงฤดูฝนบนเกาะในเดือนพฤศจิกายนหรือธันวาคม และด้วยฝนมรสุมที่มาถึง ปูหลายล้านตัวจึงอพยพผสมพันธุ์อย่างยากลำบากจากบ้านของพวกเขาบน ที่ราบสูงของป่าฝนสู่มหาสมุทรเพื่อขยายพันธุ์ นี่คือการเดินทางหลายกิโลเมตร -- หนทางที่ยาวไกลเมื่อคุณเป็นปูบกที่ค่อนข้างเล็ก (ยาวน้อยกว่า 20 ซม.) "นักวิทยาศาสตร์รู้สึกงงงวยมานานแล้วว่ากลไกใดที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่จำเป็นในสรีรวิทยาของปูเพื่อให้การเดินทางนี้เกิดขึ้น และวิธีที่พวกมันเปลี่ยนจากภาวะไฮโปแอกทีฟเป็นไฮเปอร์แอกทีฟได้อย่างไร" ผลลัพธ์ของโครงการนี้ได้พิสูจน์แล้วว่า Crustacean Hyperglycaemic Hormone (CHH) ช่วยให้ปูสามารถใช้พลังงานที่เก็บไว้ในกล้ามเนื้อ (ไกลโคเจน) ได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด และเปลี่ยนเป็นกลูโคสเพื่อเป็นเชื้อเพลิงในการย้ายถิ่น ศาสตราจารย์เว็บสเตอร์ ผู้เชี่ยวชาญด้านต่อมไร้ท่อแห่งมหาวิทยาลัยแบงกอร์ กล่าวเสริมว่า "การอพยพของพวกมันต้องใช้พลังอย่างมาก เนื่องจากปูต้องเดินหลายกิโลเมตรในช่วงสองสามวัน ในช่วงที่ไม่มีการย้ายถิ่นฐาน ปูจะค่อนข้างไม่เคลื่อนไหวและอยู่ในโพรงของพวกมันบน พื้นป่าดิบชื้นที่โผล่ขึ้นมาหากินในช่วงสั้นๆ ในยามเช้า การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมสะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐานของสถานะการเผาผลาญอาหารของสัตว์ "น่าประหลาดใจที่เราพบว่าระดับฮอร์โมนน้ำตาลในเลือดสูงในปูที่ย้ายถิ่นอย่างแข็งขันต่ำกว่าที่ไม่ได้ใช้งานในช่วงฤดูแล้ง อย่างไรก็ตาม การศึกษาการวิ่งและเดินของปูหลังจากให้กลูโคสกับพวกมันสามารถไขปริศนาได้ ในช่วงฤดูแล้ง กิจกรรมที่ถูกบังคับส่งผลให้เกิด ฮอร์โมนจะหลั่งออกมาอย่างมหาศาลภายในสองนาทีโดยไม่คำนึงว่าได้ให้กลูโคสหรือไม่ อย่างไรก็ตาม ในฤดูฝน กลูโคสขัดขวางการปลดปล่อยฮอร์โมนที่ขึ้นกับการออกกำลังกายโดยสิ้นเชิง "ระดับกลูโคสควบคุมการปลดปล่อยฮอร์โมนอย่างชัดเจนในเวลานี้ สิ่งนี้สมเหตุสมผลเนื่องจากช่วยให้แน่ใจว่าในระหว่างการย้ายถิ่น กลูโคสจะถูกปลดปล่อยจากแหล่งเก็บไกลโคเจนเฉพาะเมื่อระดับกลูโคสต่ำ โดยใช้ไกลโคเจนสำรองอันมีค่าของปู เพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันสามารถทำให้สมบูรณ์ได้ การโยกย้าย”