สารเคมี

ออกซิเจนบรรลุการจัดเรียงนี้โดยทำปฏิกิริยากับองค์ประกอบที่สามารถสูญเสียหรือใช้อิเล็กตรอนร่วมกัน ตัวอย่างเช่น อะตอมของออกซิเจนสามารถทำปฏิกิริยากับอะตอมของแมกนีเซียม (Mg) (ในกลุ่มที่ 2) โดยการใช้เวเลนซ์อิเล็กตรอนสองตัวของแมกนีเซียม ทำให้เกิด Mg2+ และ O2− ไอออน (เมื่ออะตอมของแมกนีเซียมที่เป็นกลางสูญเสียอิเล็กตรอน 2 ตัว จะเกิดเป็นไอออน Mg2+ และเมื่ออะตอมของออกซิเจนที่เป็นกลางได้รับอิเล็กตรอน 2 ตัว จะเกิดเป็นไอออน O2−) จากนั้น Mg2+ และ O2− ที่เป็นผลลัพธ์จะรวมกันในอัตราส่วน 1:1 เป็น ให้สารประกอบไอออนิก MgO (แมกนีเซียมออกไซด์) (แม้ว่าสารประกอบแมกนีเซียมออกไซด์จะมีสปีชีส์ที่มีประจุ แต่ก็ไม่มีประจุสุทธิ เพราะมันมีจำนวนไอออน Mg2+ และ O2− ที่เท่ากัน) ในทำนองเดียวกัน สารเคมี ออกซิเจนจะทำปฏิกิริยากับแคลเซียม (ต่ำกว่าแมกนีเซียมในกลุ่มที่ 2) เพื่อสร้าง CaO (แคลเซียมออกไซด์) . ออกซิเจนทำปฏิกิริยาในลักษณะเดียวกันกับธาตุเบริลเลียม (Be) สตรอนเทียม (Sr) แบเรียม (Ba) และเรเดียม (Ra) ธาตุที่เหลือในกลุ่มที่ 2 ประเด็นสำคัญก็คือ เนื่องจากธาตุทั้งหมดในกลุ่มที่กำหนดมี จำนวนเวเลนต์อิเล็กตรอนเท่ากัน พวกมันก่อตัวเป็นสารประกอบที่คล้ายกัน