การท่องเที่ยวเชิงนิเวศและการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติเป็นพันธมิตรในการปกป้องภูมิทัศน์ทางธรรมชาติ

นักอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมมักกลัวว่านักท่องเที่ยวจะเหยียบย่ำไปทั่วพื้นที่ทรัพยากรธรรมชาติที่อ่อนไหว แต่การท่องเที่ยวอาจนำมาซึ่งสิ่งจูงใจทางเศรษฐกิจที่จำเป็นและเพียงอย่างเดียวเพื่อช่วยขับเคลื่อนการอนุรักษ์ Bynum Boley ผู้ร่วมเขียนการศึกษา ผู้ช่วยศาสตราจารย์จาก Warnell School of Forestry and Natural Resources ของ UGA กล่าว การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์และการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติมีความสัมพันธ์ที่เป็นประโยชน์ร่วมกันซึ่งเหมาะอย่างยิ่งสำหรับการสร้างความร่วมมือที่ยั่งยืน "สถานที่ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ได้รับประโยชน์ในรูปแบบของการเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันด้านการท่องเที่ยวจากการปกป้องทรัพยากรธรรมชาติที่มีคุณภาพ" เขากล่าว "ในขณะเดียวกัน การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติเหล่านี้มีมูลค่าเพิ่มมากขึ้น เนื่องจากทรัพยากรธรรมชาติอันบริสุทธิ์เหล่านี้เป็นรากฐานของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศและเป็นตัวขับเคลื่อนผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์" การท่องเที่ยวเป็นอุตสาหกรรมมูลค่า 7.6 ล้านล้านดอลลาร์ทั่วโลก สร้างงาน 277 ล้านตำแหน่ง และเป็นแหล่งรายได้หลักสำหรับ 20 ประเทศจากทั้งหมด 48 ประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดของโลก ตามรายงานของ World Travel and Tourism Council นอกจากนี้ยังอุดหนุนการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและช่วยปกป้อง อนุรักษ์ และให้คุณค่ากับทรัพยากรทางวัฒนธรรมที่ชุมชนเจ้าบ้านอาจประเมินค่าต่ำเกินไป โบลีย์กล่าว ในรายงานฉบับใหม่นี้ Boley และผู้ร่วมเขียน Gary Green ซึ่งเป็นรองศาสตราจารย์จาก Warnell School กล่าวว่า แม้จะมีความตึงเครียดในอดีตระหว่างอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและนักอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ทั้งสองควรร่วมมือกันเป็นพันธมิตรเพื่อต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงของที่ดินที่เพิ่มขึ้นจาก สภาพธรรมชาติของมัน นักท่องเที่ยวเชิงนิเวศไม่เพียงแต่ช่วยส่งเสริมเศรษฐกิจในสถานที่ดังกล่าวเท่านั้น แต่ยังสามารถกระตุ้นให้เจ้าของที่ดินรักษาสิ่งแวดล้อมให้คงสภาพตามธรรมชาติ แทนที่จะเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ไม่ยั่งยืน นอกจากนี้ยังสามารถมีอิทธิพลต่อการรับรู้ของสาธารณชนเกี่ยวกับการอนุรักษ์ Boley อธิบายซึ่งมักไม่สนับสนุนการปกป้องสิ่งแวดล้อม "ประชาชนมีแนวโน้มที่จะตอบสนองต่อข้อความด้านสิ่งแวดล้อมน้อยลง" เขากล่าว "ข้อความทางเศรษฐกิจเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อดึงดูดความสนใจของสาธารณชน" โบลีย์และกรีนกล่าวว่าบ่อยครั้งเกินไป พื้นที่ทรัพยากรธรรมชาติที่มีลักษณะเฉพาะถูกแปลงเป็นการพัฒนาเมือง ชานเมือง และเกษตรกรรม โดยไม่ได้คำนึงถึงศักยภาพในการ ท่องเที่ยว เชิงนิเวศของพื้นที่นั้นๆ นอกเหนือจากการสูญเสียรายได้จากการท่องเที่ยวเชิงนิเวศแล้ว ยังมีผลกระทบทางลบต่อสิ่งแวดล้อมอีกมากมาย เช่น การสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ การขาดแคลนน้ำและอาหาร และที่ดินไม่สามารถบรรเทาผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศได้ พื้นที่เหล่านี้ไม่มีคุณค่าสำหรับคุณลักษณะเฉพาะหรือทรัพยากรธรรมชาติอันมีค่าที่พวกเขาจัดหาให้ กรีนกล่าว "ดังนั้นเราจึงสูญเสียพื้นที่เหล่านี้ไป" นักท่องเที่ยวถูกมองว่าสร้างผลกระทบด้านลบต่อสิ่งแวดล้อม นักวิจารณ์บ่นว่าพวกเขาละเมิดสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติที่เปราะบางและถูกคุกคาม ในขณะเดียวกันก็มีส่วนทำให้เกิดก๊าซเรือนกระจกจากจำนวนเที่ยวบินที่เพิ่มขึ้นไปยังสถานที่แปลกใหม่และมักห่างไกลเหล่านี้ แม้ว่าคำวิจารณ์เหล่านี้จะถูกต้อง แต่โบลีย์และกรีนกล่าวว่าโครงการที่รับผิดชอบส่งเสริมการศึกษาเกี่ยวกับการอนุรักษ์ระบบนิเวศและความยั่งยืนของสิ่งแวดล้อม ส่งเสริมความเข้าใจและความชื่นชมในพื้นที่ที่แปลกใหม่เหล่านี้มากขึ้น “แม้ว่าการท่องเที่ยวเชิงนิเวศจะตกต่ำ แต่นักอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมอาจไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำงานร่วมกับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเพื่อปกป้องระบบนิเวศที่สำคัญ” กรีนกล่าว Boley และ Green ให้เหตุผลว่านักท่องเที่ยวเชิงนิเวศควรได้รับการพิจารณาว่าเป็นพันธมิตรกับสิ่งแวดล้อมและกำหนดโครงร่างสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าความสัมพันธ์ทางชีวภาพซึ่งการเพิ่มขึ้นของการอนุรักษ์นำไปสู่ความสามารถในการแข่งขันของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ "ความสมบูรณ์ของสถานที่ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์และความสมบูรณ์ของระบบนิเวศนั้นไปด้วยกันได้ เพราะทั้งสองแห่งร่วมกันสร้างมูลค่าทางเศรษฐกิจให้กับภูมิประเทศทางธรรมชาติมากกว่าที่จะแสดงผ่านการแปลงที่ดินนั้นไปใช้อย่างอื่น" โบลีย์กล่าว Boley และ Green ได้เสนอแบบจำลองใหม่ที่นักวิจัยพิจารณาจำนวนเงินที่นักท่องเที่ยวนำมาสู่ภูมิภาคผ่านการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์เมื่อคำนวณมูลค่าของระบบนิเวศนั้น เนื่องจากความสัมพันธ์ทางชีวภาพนี้ พวกเขายังแนะนำว่าผู้จัดการของจุดหมายปลายทางเหล่านี้ควรเริ่มปรับการตลาดให้เหมาะกับนักท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ที่มีความรับผิดชอบ เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวและเงินของพวกเขาให้มาที่นี่ นอกจากนี้ สิ่งสำคัญคือต้องเพิ่มความตระหนักรู้ของสาธารณชนเกี่ยวกับผลกระทบของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่มีต่อการปกป้องระบบนิเวศที่เปราะบาง Boley กล่าว "ประเด็นสำคัญคือมีความเป็นไปได้สำหรับความสัมพันธ์ทางชีวภาพและผลประโยชน์ร่วมกันประเภทนี้" เขากล่าว "ความสำเร็จของความสัมพันธ์ระหว่างการท่องเที่ยวเชิงนิเวศและการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาตินั้นขึ้นอยู่กับความสามารถในการสร้างสมดุลระหว่างการพัฒนาการท่องเที่ยวและการปกป้องทรัพยากร และความสามารถของผู้ที่มีอำนาจควบคุมในการมองความสำเร็จในระยะยาวโดยที่กำไรสะสม คุณภาพของผู้อยู่อาศัย สุขภาพชีวิตและระบบนิเวศมีค่ามากกว่าผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจในระยะสั้น"