วิธีที่ร่างกายเรียนรู้ที่จะเคลื่อนไหวอย่างแม่นยำ: ในการเรียนรู้การเคลื่อนไหว การกระทำไม่ใช่ความตั้งใจที่มีความสำคัญ

อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ นิยามความวิกลจริตว่า "ทำสิ่งเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า และคาดหวังผลลัพธ์ที่แตกต่าง" การฝึกทำงานเดิมซ้ำๆ มักจะเป็นขั้นตอนเริ่มต้นเมื่อพยายามเรียนรู้ทักษะการเคลื่อนไหวใหม่ๆการศึกษาที่นำโดย Maurice Smith และเพื่อนร่วมงานที่ Harvard School of Engineering and Applied Sciences (SEAS) ชี้ให้เห็นว่าการทำงานง่ายๆ ซ้ำๆ อาจไม่ใช่วิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดสำหรับสมองในการเรียนรู้การเคลื่อนไหวใหม่ ผลลัพธ์ของพวกเขาซึ่งตีพิมพ์ในPLoS Computational Biologyแสดงให้เห็นถึง "การเรียนรู้ที่อ้างอิงจากการเคลื่อนไหว" โดยพื้นฐานแล้ว เมื่อผู้คนทำการเคลื่อนไหวที่ไม่สมบูรณ์ระหว่างการฝึกฝน สมองของพวกเขาจะเรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาวางแผนจะทำน้อยกว่าสิ่งที่พวกเขาทำจริง ด้วยเหตุนี้ นักวิจัยจึงเสนอแนวทางใหม่ในการฟื้นฟูสมรรถภาพทางระบบประสาท แนวทางที่ปรับเปลี่ยนเป้าหมายของการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องเพื่อลดความแตกต่างอย่างเป็นระบบ (ข้อผิดพลาด) ระหว่างการเคลื่อนไหวเหล่านี้กับการเคลื่อนไหวที่ตั้งใจไว้ เพื่อให้เคลื่อนไหวได้อย่างแม่นยำ ไม่ว่าจะหมายถึงการเอื้อมหยิบแก้วน้ำผลไม้โดยไม่กระแทก หรือการว่ายน้ำข้ามสระโดยไม่จม วิกลจริต สมองต้องเรียนรู้อย่างแน่ชัดว่ากล้ามเนื้อส่วนไหนต้องกระตุ้นและในลักษณะใด การกระตุ้นกล้ามเนื้อที่จำเป็นสำหรับการเคลื่อนไหวนั้นขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อม ตัวอย่างเช่น การเคลื่อนไหวว่ายน้ำบนลานสระว่ายน้ำไม่เหมือนกับการทำในน้ำ และการหยิบแก้วน้ำผลไม้ต้องใช้การเคลื่อนไหวที่ต่างออกไปเมื่อแขนของคุณถูกถ่วงด้วยกระเป๋าหนักๆ "บุคคลเรียนรู้ที่จะรองรับไดนามิกทางกายภาพที่แตกต่างกัน ทำข้อผิดพลาดเมื่อเผชิญกับสถานการณ์ใหม่ แต่ปรับปรุงอย่างรวดเร็วด้วยการฝึกฝน สมองสร้างแบบจำลองภายในของไดนามิกเหล่านี้ สร้างรูปแบบการกระตุ้นของกล้ามเนื้อที่คำนึงถึงสภาวะภายนอก" สมิธ ผู้ช่วยศาสตราจารย์แห่ง วิศวกรรมชีวการแพทย์ที่ SEAS อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้ที่ได้รับความเสียหายทางระบบประสาท เช่น ผู้ที่เป็นโรคหลอดเลือดสมอง การกระทำที่ง่ายที่สุดอาจเป็นเรื่องยากที่จะเรียนรู้ใหม่ นักวิจัยได้สร้างกระบวนการเรียนรู้ขึ้นใหม่ในวิชาที่ดีต่อสุขภาพโดยการจำลองสภาพแวดล้อมทางกายภาพใหม่ด้วยแรงที่ไม่คุ้นเคย