การเลี้ยงลูก

ในระดับพื้นฐานที่สุดคือผู้ปกครองและเด็ก ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ เด็กๆ มีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่และลูก พ่อแม่ปฏิบัติต่อเด็กที่กล้าหาญแตกต่างจากเด็กที่สงวนท่าที และปฏิบัติต่อเด็กชายที่กล้าหาญแตกต่างจากเด็กหญิงที่กล้าหาญ นอกจากนี้ ตัวเด็กเองก็มีแนวโน้มที่จะตอบสนองต่อการเลี้ยงดูที่แตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับลักษณะเฉพาะของพวกเขาเอง ตัวอย่างเช่น การตีสอนอย่างอ่อนโยนที่ไม่เน้นอำนาจนั้นได้ผลกับเด็กที่มีนิสัยยับยั้งชั่งใจ อย่างไรก็ตาม เด็กที่ไม่ถูกยับยั้งจะได้รับประโยชน์สูงสุดจากกลยุทธ์การร่วมมือที่กระตุ้นให้พวกเขาระบุตัวตนกับผู้ปกครอง ผู้ปกครองเองนำปัจจัยหลายอย่างมาสู่บทบาทการดูแล รวมถึงสภาพร่างกายและจิตใจและสุขภาพที่ดี (เช่น อารมณ์) บุคลิกภาพพื้นฐาน การเลี้ยงลูก กระบวนการทางความคิด (เช่น ทัศนคติ ความเชื่อ ความคาดหวัง) ระดับวุฒิภาวะและประสบการณ์กับเด็ก การตระหนักรู้ในตนเองและการไตร่ตรองตลอดจนประสบการณ์การดูแลเด็กในวัยเด็ก สิ่งที่อาจมีความสำคัญเป็นพิเศษในการตอบสนองของพ่อแม่และลูกคือ "ความพอดี" นั่นคือลักษณะเฉพาะและความต้องการของเด็กที่เชื่อมโยงกันกับทรัพยากรภายในและภายนอกของพ่อแม่