คลื่นพายุ

"ถ้าคุณลดระดับลงเพื่อปกป้องแมนฮัตตันตอนล่าง คุณจะเพิ่มผลกระทบในพื้นที่อื่นๆ" Catherine Seavitt Nordenson รองศาสตราจารย์ด้านภูมิสถาปัตยกรรมของ CCNY's Spitzer School of Architecture กล่าว “ทุกคนที่อยู่นอกเขตป้องกันไฟกระชากจะตกอยู่ในอันตราย เพราะน้ำไม่ได้ลดลง แต่ไหลไปที่อื่น เป็นปัญหาความยุติธรรมด้านสิ่งแวดล้อม คุณไม่สามารถช่วยวอลล์สตรีทได้” ศาสตราจารย์ Seavitt เรียกร้องให้ปรับใช้กลยุทธ์การป้องกันพายุที่รวมองค์ประกอบของโครงสร้างพื้นฐานที่อ่อนนุ่มเข้ากับการเสริมความแข็งแกร่งของโครงสร้างพื้นฐานที่มีอยู่ เช่น ระบบรถไฟใต้ดิน ทางหลวง และโรงไฟฟ้า 'เทคนิคจากธรรมชาติและระบบนิเวศ' "แนวคิดของโครงสร้างพื้นฐานแบบอ่อนคือการใช้เทคนิคจากธรรมชาติและระบบนิเวศน์เพื่อปรับปรุงความยืดหยุ่น" เธออธิบาย "สภาพแวดล้อมที่มีความยืดหยุ่นมากขึ้นจะคืนตัวได้เร็วกว่าหลังจากเกิดพายุ และความยืดหยุ่นที่มากขึ้นจะลดความเร็วและความเสียหายที่เกิดจากคลื่นของน้ำ" นอกจากนี้ จะมีค่าใช้จ่ายน้อยกว่าการสร้างกำแพงกั้นคลื่นพายุมาก โดยมีค่าใช้จ่ายหลายร้อยล้านดอลลาร์แทนที่จะเป็นพันล้าน เธอเสนอการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานแบบอ่อนเป็นครั้งแรกใน "On the Water/Palisade Bay" ซึ่งเป็นรายงานที่ตีพิมพ์ในปี 2010 โดยความร่วมมือกับวิศวกรโครงสร้าง Guy Nordenson และสถาปนิก Adam Yarinsky และได้รับทุนสนับสนุนจาก Fellows of the American Institute of Architects' รางวัล Latrobe Prize สองปีต่อปี คุณ Nordenson เป็นสามีของศาสตราจารย์ Seavitt การวิจัยของทีมมุ่งเน้นไปที่ Upper Bay ของนิวยอร์กซึ่งล้อมรอบด้วย Manhattan, Brooklyn, Staten Island และ New Jersey ข้อเสนอประกอบด้วยกลยุทธ์ในการปรับตัวและบรรเทาผลกระทบของระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้นซึ่งเกิดจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ รวมถึง คลื่นพายุ ที่อาจเกิดขึ้นจากพายุเฮอริเคนและหรืออีสเตอร์ "เราต้องการแสดงให้เห็นว่าสามารถใช้โครงสร้างพื้นฐานที่อ่อนนุ่มเพื่อเปลี่ยนขอบชายฝั่งเพื่อสร้างระบบนิเวศน์ที่ดีขึ้นและลดความเสียหายจากพายุได้อย่างไร" เธอกล่าว “มีสิ่งที่เราสามารถทำได้นอกเหนือจากการสร้างกำแพงกั้นน้ำทะเลให้สูงขึ้นและสูงขึ้นในทุกที่ ตัวอย่างเช่น หากเราเปลี่ยนกำแพงเป็นขอบไล่ระดับที่ลาดลงไปในน้ำ หรือเราทำให้แนวชายฝั่งมีรูปร่างไม่สม่ำเสมอมากขึ้น ก็จะมีที่ว่างมากขึ้นเพื่อรองรับน้ำ " ในบรรดาเทคนิคต่างๆ ที่เสนอ ได้แก่ การฟื้นฟูและขยายพื้นที่ชุ่มน้ำ การสร้างแนวปะการังและหมู่เกาะเทียมของเกาะเทียม และการเพาะเลี้ยงหอยนางรม ของเสียจากการขุดลอกและขุดลอกท่าเรือ ซึ่งดำเนินการเป็นประจำโดยคณะวิศวกรของกองทัพสหรัฐฯ สามารถนำไปใช้เพื่อวัตถุประสงค์ที่เป็นประโยชน์เหล่านี้ได้ แนวปะการังและพื้นที่ชุ่มน้ำจะลดการทำลายโดยการดูดซับน้ำและกระจายพลังงานคลื่น หมู่เกาะเทียมขนาดเล็กจะทำให้พลังงานคลื่นในคอลัมน์น้ำอ่อนลง หอยนางรมและหอยอื่นๆ จะกรองและช่วยชำระน้ำในอ่าวให้บริสุทธิ์ ปรับปรุงความยืดหยุ่น "จากการวิจัยของเรา เราพบว่าการปรับปรุงคุณภาพน้ำและระบบนิเวศน์ของพื้นที่ชุ่มน้ำจะช่วยปรับปรุงความยืดหยุ่นของพื้นที่ต่อพายุ" เธอกล่าว "ถ้าคุณสามารถดูดซับน้ำในพื้นที่ชุ่มน้ำได้ มันก็มีที่มาที่ไป มันสามารถซึมลงสู่พื้นโลกได้ แทนที่จะดีดตัวจากกำแพงทะเลหรือทับกำแพง เราสามารถสร้างวิธีแก้ปัญหาเพื่อดูดซับน้ำและชะลอความเร็วของมันได้ อาจยังมี น้ำท่วมแต่จะเสียหายน้อยกว่า” นอกจากนี้ รายงานเรียกร้องให้ใช้และขยายท่าเทียบเรือเก่าที่ถูกทิ้งร้าง และขุดร่องน้ำเข้าเมืองเพื่อให้น้ำไหลเข้าสู่พื้นที่น้ำท่วมด้วยวิธีที่ควบคุมได้มากขึ้น เพื่อลดความเสียหายให้เหลือน้อยที่สุด พื้นที่น้ำนิ่งสามารถสร้างได้หลังท่าเรือ ซึ่งจะทำหน้าที่เป็นพื้นที่รองรับคลื่นพายุซัดฝั่ง น้ำจะยังคงเข้าสู่ถนนบางสาย แต่สิ่งเหล่านี้สามารถออกแบบเป็น bioswales โดยรวมเอาระบบการไหลของแรงโน้มถ่วงที่เรียบง่ายซึ่งจะช่วยให้น้ำถูกดูดซับและลดลงอย่างปลอดภัยและง่ายดาย แม้ว่าจะมีการใช้กลยุทธ์โครงสร้างพื้นฐานแบบอ่อน แต่โครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญบางอย่างก็ยังจำเป็นต้องได้รับการเสริมความแข็งแกร่ง เช่น ทำให้กันน้ำได้ ศาสตราจารย์ Seavitt กล่าว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เธอแนะนำให้ปกป้องทางเข้ารถไฟใต้ดินและตะแกรงทางเท้าเพื่อป้องกันน้ำท่วมระบบขนส่งมวลชน ย้ายหรือทำให้โรงไฟฟ้าริมน้ำแข็งตัว และย้ายการสื่อสารที่สำคัญและโครงสร้างพื้นฐานด้านพลังงานออกจากชั้นใต้ดินของอาคารพาณิชย์และที่อยู่อาศัย สามารถใช้เทคนิคโครงสร้างพื้นฐานแบบซอฟต์ได้เช่นเดียวกัน เพื่อปกป้องพื้นที่ที่มีประชากรในบริเวณชายฝั่งรอบนอกที่ได้รับความเสียหายจากพายุเป็นวงกว้าง เช่น ลองไอส์แลนด์ เกาะสแตเทน และชายฝั่งเจอร์ซีย์ สามารถสร้างแนวปะการังนอกชายฝั่งและเกาะสันดอนเพื่อป้องกันแนวชายฝั่งและเกาะสันดอนที่มีผู้คนอาศัยอยู่ พื้นที่เหล่านี้หลายแห่งตื้นกว่า Upper Bay ดังนั้นจึงอาจทำงานได้ง่ายขึ้น เธอกล่าว เทคโนโลยีหนึ่งที่สามารถมีบทบาทในกระบวนการนี้คือสิ่งประดิษฐ์ล่าสุดของเนเธอร์แลนด์ที่รู้จักกันในชื่อมอเตอร์ทราย ซึ่งทรายปริมาณมหาศาลถูกทับถมนอกชายฝั่ง คลื่น กระแสน้ำ และกระแสน้ำจะกระจายตัวตามธรรมชาติ เกิดเป็นเกาะป้องกัน ปัจจุบัน ศาสตราจารย์ Seavitt กำลังทำงานร่วมกับ Guy Nordenson & Associates และการท่าเรือแห่งนิวยอร์กและนิวเจอร์ซีย์ในโครงการนำร่องเพื่อสร้างเกาะเทียมที่ Gowanus Flats ซึ่งเป็นส่วนที่ตื้นของ Upper Bay นอกชายฝั่ง Sunset Harbor ของ Brooklyn เธอยังตั้งข้อสังเกตว่าความพยายามกำลังดำเนินการเพื่อสร้างแนวปะการังใหม่รอบเกาะ Governors เช่นเดียวกับการฟื้นฟูพื้นที่ชุ่มน้ำโดยการนำตะกอนที่ขุดขึ้นมาใช้ซ้ำในอ่าวจาเมกา