อายุขัย

มหาสมุทรครอบคลุมประมาณร้อยละ 85 ของโลกดีโวเนียน มีหลักฐานจำกัดเกี่ยวกับแผ่นน้ำแข็ง และเชื่อว่าสภาพอากาศอบอุ่นและยุติธรรม มหาสมุทรประสบกับเหตุการณ์ที่ระดับออกซิเจนละลายน้ำลดลง ซึ่งน่าจะเป็นสาเหตุของการสูญพันธุ์ของสัตว์หลายชนิด โดยเฉพาะสัตว์ทะเล การสูญพันธุ์เหล่านี้ตามมาด้วยช่วงเวลาของความหลากหลายทางสายพันธุ์ เนื่องจากลูกหลานของสิ่งมีชีวิตที่ยังมีชีวิตรอดถูกเติมเต็มในแหล่งที่อยู่อาศัยที่ถูกทิ้งร้างชื่อของยุคดีโวเนียนมาจากมณฑลเดวอน อังกฤษ นักธรณีวิทยาชาวอังกฤษ Adam Sedgwick และนักธรณีวิทยาชาวสก็อต Roderick Murchison ได้เสนอชื่อในปี พ.ศ. 2382 สำหรับหินในทะเลที่พวกเขาพบทางตะวันตกเฉียงใต้ของอังกฤษ หลังจากนักธรณีวิทยาชาวอังกฤษอีกคน อายุขัย William Lonsdale ยอมรับว่าปะการังฟอสซิลจาก Torquay ใน Devon ดูเหมือนอยู่ตรงกลางระหว่างประเภทเหล่านี้ ของระบบ Silurian ด้านล่างและระบบ Carboniferous ตอนล่างด้านบน สิ่งนี้นำไปสู่ข้อสรุปว่าซากดึกดำบรรพ์ปะการังมีค่าเทียบเท่ากับหินทรายสีแดงบนบกที่รู้จักกันในเวลส์และสกอตแลนด์ การรับรู้ว่าความแตกต่างทางบรรพชีวินวิทยาที่สำคัญดังกล่าวมีอยู่นั้นเป็นความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ และในไม่ช้าก็ได้รับการยืนยันเมื่อ Sedgwick และ Murchison ไปเยือนเยอรมนี และอีกครั้งเมื่อ Murchison ค้นพบการแทรกแทรงของฟอสซิลทะเลดีโวเนียนและปลาหินทรายสีแดงเก่าใกล้เมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ประเทศรัสเซีย ในปี พ.ศ. 2386 นักธรณีวิทยาและนักบรรพชีวินวิทยาชาวอเมริกัน เจมส์ ฮอลล์ สามารถอธิบายหินที่เทียบเท่าในอเมริกาเหนือตะวันออกได้ แต่ความสัมพันธ์ที่แม่นยำกับหินยุโรปยังไม่บรรลุผลจนกระทั่งหลายปีต่อมา