อธิบายเกี่ยวกับแม่น้ำ

ดร. Alessandro Ielpi ผู้ช่วย ศาสตราจารย์คณะวิทยาศาสตร์ Irving K. Barber ของ UBC Okanagan เป็นนักวิทยาศาสตร์ภูมิทัศน์และเป็นผู้เขียนนำบทความที่ตีพิมพ์ในวารสาร Nature Climate Change ในสัปดาห์นี้ งานวิจัยนี้ดำเนินการร่วมกับ Dr. Mathieu Lapôtre จาก Stanford University ร่วมกับ Dr. Alvise Finotello จาก University of Padua ในอิตาลี และ Dr. Pascal Roy-Léveillée จาก Université Laval เพื่อตรวจสอบว่าภาวะโลกร้อนส่งผลกระทบต่อแม่น้ำอาร์กติกที่ไหลผ่านภูมิประเทศที่แห้งแล้งได้อย่างไร ดร. Ielpi กล่าวว่าการค้นพบของพวกเขาค่อนข้างน่าประหลาดใจ "อาร์กติกตะวันตกเป็นหนึ่งในพื้นที่ในโลกที่ประสบภาวะโลกร้อนรุนแรงที่สุดเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ" เขากล่าว "นักวิทยาศาสตร์ทางตอนเหนือหลายคนคาดการณ์ว่าแม่น้ำจะไม่เสถียรเนื่องจากภาวะโลกร้อน ความเข้าใจก็คือเมื่อน้ำแข็งละลายหมด ริมฝั่งแม่น้ำจะอ่อนแอลง ดังนั้นแม่น้ำทางตอนเหนือจึงมีความเสถียรน้อยลงและคาดว่าจะเปลี่ยนตำแหน่งช่องทางอย่างรวดเร็ว" ข้อสันนิษฐานของการโยกย้ายช่องทางที่เร็วขึ้นเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศได้ครอบงำชุมชนวิทยาศาสตร์มานานหลายทศวรรษ "แต่สมมติฐานไม่เคยได้รับการยืนยันจากการสังเกตการณ์ภาคสนาม" เขากล่าวเสริม เพื่อทดสอบสมมติฐานนี้ ดร. Ielpi และทีมของเขาวิเคราะห์ชุดภาพถ่ายดาวเทียมแบบไทม์แลปส์ ซึ่งย้อนกลับไปกว่า 50 ปี พวกเขาเปรียบเทียบริมฝั่งแม่น้ำยาวกว่าพันกิโลเมตรจากแม่น้ำอาร์กติก 10 สายในอลาสกา ยูคอน และนอร์ธเวสต์เทร์ริทอรีส์ รวมถึงแม่น้ำสายหลักอย่างแมคเคนซี เม่น สเลฟ สจ๊วต และยูคอน "เราทดสอบสมมติฐานที่ว่าแม่น้ำคดเคี้ยวขนาดใหญ่ในภูมิประเทศที่แห้งแล้งเคลื่อนที่เร็วขึ้นภายใต้สภาพอากาศที่ร้อนขึ้น และเราพบว่าตรงกันข้าม" เขากล่าว "ใช่ ดินเพอร์มาฟรอสต์กำลังเสื่อมโทรมลง แต่อิทธิพลของการเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อมอื่นๆ เช่น การกลายเป็นสีเขียวของอาร์กติก ช่วยต่อต้านผลกระทบของมัน อุณหภูมิที่สูงขึ้นและความชื้นที่มากขึ้นในอาร์กติกหมายความว่าภูมิภาคนี้กำลังกลายเป็นสีเขียว พุ่มไม้กำลังขยายตัว หนาขึ้น และสูงขึ้นบน พื้นที่ที่เคยมีเพียงพืชพรรณประปราย” พืชพรรณที่เติบโตและแข็งแรงตามริมฝั่ง แม่น้ำ หมายความว่าริมฝั่งมีความมั่นคงมากขึ้น "พลวัตของแม่น้ำเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงขอบเขตและผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลกต่อการกัดเซาะของตะกอนและการสะสมตัวในลุ่มน้ำอาร์กติก" ดร. Ielpi และเพื่อนร่วมงานของเขาเขียนไว้ในเอกสาร "การทำความเข้าใจพฤติกรรมของแม่น้ำเหล่านี้เพื่อตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อมเป็นสิ่งสำคัญยิ่งในการทำความเข้าใจและการทำงานร่วมกับผลกระทบของภาวะโลกร้อนในภูมิภาคอาร์กติก" ดร. Ielpi ชี้ให้เห็นว่าการติดตามการพังทลายของตลิ่งและการอพยพของร่องน้ำทั่วโลกเป็นเครื่องมือสำคัญที่ควรใช้อย่างกว้างขวางเพื่อทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ส่วนหนึ่งของงานวิจัยนี้ ได้วิเคราะห์ชุดข้อมูลของแม่น้ำที่พบในพื้นที่ที่ไม่ใช่เพอร์มาฟรอสต์และเป็นตัวแทนของสภาพอากาศที่อบอุ่นกว่าในอเมริกา แอฟริกา และโอเชียเนีย แม่น้ำเหล่านั้นอพยพในอัตราที่สอดคล้องกับรายงานในการศึกษาก่อนหน้านี้ ซึ่งแตกต่างจากแม่น้ำในอาร์กติก "เราพบว่าแม่น้ำคดเคี้ยวขนาดใหญ่ที่มีระดับของการกระจายตัวของชั้นดินเยือกแข็งในที่ราบน้ำท่วมถึงและที่ลุ่มต่างๆ "น่าแปลกที่แม่น้ำเหล่านี้อพยพในอัตราที่ช้าลงภายใต้อุณหภูมิที่ร้อนขึ้น" การวิเคราะห์แบบเหลื่อมเวลาแสดงให้เห็นว่าการอพยพไปด้านข้างของแม่น้ำคดเคี้ยวขนาดใหญ่ในอาร์กติกลดลงประมาณ 20 เปอร์เซ็นต์ในช่วงครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา "การชะลอการย้ายถิ่นของประมาณร้อยละ 20 ของเส้นทางน้ำอาร์กติกที่มีเอกสารในช่วงครึ่งศตวรรษที่ผ่านมาเป็นสัญญาณที่สำคัญในระดับทวีป และวิธีการของเราบอกเราว่าร้อยละ 20 อาจเป็นมาตรการอนุรักษ์นิยม" เขากล่าว "เรามั่นใจว่าสามารถเชื่อมโยงกับกระบวนการต่างๆ เช่น การทำให้เป็นพุ่มและการละลายน้ำแข็งถาวร ซึ่งเกี่ยวข้องกับภาวะโลกร้อน "การคิดเชิงวิทยาศาสตร์มักพัฒนาผ่านการค้นพบที่เพิ่มขึ้น แม้ว่าคุณค่าที่ยิ่งใหญ่จะอยู่ที่แนวคิดที่ก่อกวนซึ่งบีบให้เรามองปัญหาเก่าด้วยสายตาใหม่" ดร. อิลปีกล่าว "เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าการศึกษาของเราจะกระตุ้นให้นักวิทยาศาสตร์ภูมิทัศน์และภูมิอากาศในที่อื่นๆ ประเมินสมมติฐานหลักอื่นๆ อีกครั้ง ซึ่งเมื่อทดสอบแล้ว อาจเผยให้เห็นแง่มุมที่น่าสนใจและน่าตื่นเต้นของดาวเคราะห์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาของเรา"