วิจัยบางคนได้วางข้อกำหนดเชิงปริมาณ

ในความพยายามที่จะนิยามการบ้างาน นักวิจัยบางคนได้วางข้อกำหนดเชิงปริมาณไว้บนพรมแดน โดยจำนวนชั่วโมงทำงานทั้งหมดต่อสัปดาห์จะเป็นตัวกำหนดแนวโน้มการบ้างาน อย่างไรก็ตาม การศึกษาพบว่าจำนวนชั่วโมงทำงานไม่ได้เป็นตัวบ่งชี้ถึงการทำงานแบบบ้างาน เหตุผลภายนอกหลายประการ เช่น ความต้องการใช้เงินหรือบรรยากาศในองค์กร (เช่น บรรยากาศโดยรวมของสถานที่ทำงาน) อาจอธิบายถึงชั่วโมงการทำงานที่ยาวนานของแต่ละคน ในทางตรงกันข้าม คนบ้างานอาจถูกกระตุ้นโดยเนื้อแท้ให้ทำงานเป็นเวลานาน เนื่องจากไม่สามารถปลีกตัวออกจากงานได้งานวิจัยอื่นๆ ได้เน้นย้ำถึงปัจจัยเพิ่มเติม เช่น ทัศนคติและคุณลักษณะตามค่านิยมของลัทธิบ้างาน จากมุมมองเหล่านี้ แนวคิดแบบบ้างานสามารถถูกสร้างเป็นแนวคิดในแง่ของทัศนคติของพนักงานเกี่ยวกับงาน การทำงาน ซึ่งรวมถึงความกระตือรือร้น ความมุ่งมั่น และการมีส่วนร่วม วรรณกรรมที่กำลังเกิดขึ้นอีกชุดหนึ่งได้นิยามลัทธิบ้างานว่าประกอบด้วยแนวโน้มพฤติกรรมสามประการ: การใช้เวลาอย่างรอบคอบในกิจกรรมการทำงาน การคิดเกี่ยวกับงานเมื่อไม่ได้ทำงาน และการทำงานนอกเหนือข้อกำหนดขององค์กรหรือเศรษฐกิจ แบบวัดการรายงานตนเองเกี่ยวกับการบ้างานที่ใช้บ่อยที่สุด ซึ่งพัฒนาโดยนักจิตวิทยาชาวอเมริกัน เจเน็ต ที. สเปนซ์ และแอน ร็อบบินส์ ใช้มาตรวัดที่ประกอบด้วยปัจจัย 3 ประการ ได้แก่ การมีส่วนร่วมกับงานมากเกินไป แรงผลักดันในการทำงาน และการขาดความเพลิดเพลินในการทำงาน