ประเทศบาหลี

เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลรอยัล ดาร์วิน ซึ่งรักษาผู้บาดเจ็บจำนวนมาก ยังได้รับการสนับสนุนส่วนบุคคลที่สำคัญจากพยาบาลด้านสุขภาพจิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขารอคอยอย่างใจจดใจจ่อเพื่อให้เหยื่อรายแรกมาถึง "การทิ้งระเบิดในปี 2545 เป็นเหตุการณ์ใหญ่ครั้งแรกของออสเตรเลียต่อกิจกรรมการก่อการร้ายในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ในทันที และพวกเขาได้ริเริ่มระยะใหม่ของการตอบสนองการบาดเจ็บสำหรับบริการด้านสาธารณสุขในประเทศ" แอนโธนี กัสคอตต์ จาก Top End Mental Health Services ซึ่งให้บริการใน- บริการพยาบาลประสานงานผู้ป่วยและให้คำปรึกษาที่โรงพยาบาลรอยัลดาร์วิน “มีการจัดตั้งการรับมือด้านสุขภาพจิตระดับชาติต่อการบาดเจ็บจำนวนมาก และสิ่งนี้พิสูจน์ได้ว่ามีประโยชน์อย่างยิ่งต่อโรงพยาบาลรอยัลดาร์วิน ซึ่งจัดการกับผู้บาดเจ็บจำนวนมากจากเหตุระเบิดทั้งสองครั้ง” กลุ่มระดับชาติที่ขับเคลื่อนคำแนะนำด้านสุขภาพจิตแห่งชาติยังสามารถใช้ประสบการณ์จากเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจอื่น ๆ รวมถึงไฟป่าที่คาบสมุทร Eyre ซึ่งคร่าชีวิตผู้คนไปเก้าคนและบาดเจ็บ 110 คนในรัฐเซาท์ออสเตรเลียในเดือนมกราคม 2548 คำแนะนำระดับชาตินี้ถูกนำมาใช้เพื่อกำหนดรูปแบบบริการสุขภาพจิตระดับแนวหน้าในท้องถิ่นที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น เพื่อให้ครอบคลุมทั้งความต้องการในแต่ละวันและรับมือกับเหตุการณ์สำคัญๆ ตัวอย่างเช่น ปัจจุบันโรงพยาบาล Royal Darwin มีแผนกสุขภาพจิตให้บริการตลอด 24 ชั่วโมงในแผนกฉุกเฉิน และแผนกอื่นๆ สามารถโทรขอรับการสนับสนุนนอกเวลาได้ตามต้องการ เหยื่อระเบิดหลายคนประสบปัญหาสุขภาพจิตอย่างรุนแรงทันทีหลังเกิดเหตุระเบิด ในปี พ.ศ. 2545 การตอบสนองด้านสุขภาพจิตมีการวางแผนไว้ไม่ดี แต่บทเรียนที่ได้รับจากเหตุการณ์แรกหมายความว่าในปี พ.ศ. 2548 ความต้องการด้านสุขภาพร่างกายและจิตใจของผู้ป่วยได้รับการประสานกันดีขึ้นโดยเจ้าหน้าที่ที่รับรู้และสร้างความเชื่อมโยงที่แน่นแฟ้นระหว่างการบาดเจ็บและการสนับสนุนทางจิตเวช . มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 200 คนจากเหตุระเบิดในปี 2545 ในจำนวนนี้มีชาวออสเตรเลีย 88 คน และอีกหลายร้อยคนได้รับบาดเจ็บจากไฟไหม้และบาดเจ็บอื่นๆ เหยื่อหลายคนที่ได้รับบาดเจ็บจากเหตุระเบิดฆ่าตัวตายที่ Paddy's Bar และ Sari Club ในกูตาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล Royal Darwin เพื่อให้อาการคงที่ก่อนที่จะถูกย้ายไปที่โรงพยาบาลอื่น สัดส่วนที่สูงได้รับสารเคมีไหม้ จิตแพทย์อาวุโสและผู้อำนวยการการพยาบาลด้านสุขภาพจิตพร้อมให้คำแนะนำ แต่ไม่มีการร้องขอการตรวจสอบทางจิตเวชจากเจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติต่อเหยื่อหรือเตรียมส่งพวกเขาไปยังโรงพยาบาลในรัฐภูมิลำเนาของพวกเขา ประสบการณ์ในปี 2548 นั้นแตกต่างออกไปมาก มีผู้เสียชีวิต 20 คนและบาดเจ็บ 129 คนจากเหตุระเบิดในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2548 ชาวออสเตรเลีย 4 คนเสียชีวิตและบาดเจ็บ 19 คน บาหลี ในโอกาสนี้ การเสียชีวิตและบาดเจ็บส่วนใหญ่เกิดจากเศษกระสุนมากกว่าการถูกไฟไหม้ เจ้าหน้าที่ของ Top End Mental Health Services มีส่วนร่วมในการวางแผนการบาดเจ็บทันทีที่ข่าวการระเบิดไปถึงโรงพยาบาล พยาบาลด้านสุขภาพจิตที่มีประสบการณ์ซึ่งเคยทำงานกับผู้ที่ได้รับผลกระทบจากไฟป่าในคาบสมุทร Eyre มาก่อน ทำให้มีบุคคลที่มีชื่อเสียงในแผนกฉุกเฉิน ทั้งสำหรับผู้ป่วยและเจ้าหน้าที่ ตั้งแต่วินาทีที่ผู้บาดเจ็บเข้ารับการรักษา และผู้ป่วยทุกรายได้รับการตรวจสุขภาพจิตก่อนย้ายไปยังโรงพยาบาลในประเทศของตน “เจ้าหน้าที่เห็นเหยื่อที่มีบาดแผลถูกสะเก็ดระเบิดอย่างรุนแรงและได้รับผลกระทบทั้งทางร่างกายและจิตใจจากการทิ้งระเบิด” กัสคอตต์กล่าว "พวกเขาประสบกับภาวะไร้ตัวตน ความไม่ลงรอยกัน ความไม่เชื่อ และความโกรธ หลายคนบรรยายถึงความเจ็บปวดทางกายที่ร้ายแรงกว่าที่คาดหมายว่าจะเกิด รวมถึงความเจ็บปวดทางร่างกายจากความสูญเสีย ความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่อาจเป็นได้ และความไร้ประโยชน์ของสถานการณ์ “ทุกคนพูดในแบบของตัวเองว่าพวกเขารู้สึกว่าความปลอดภัยและพื้นที่ส่วนตัวของพวกเขาถูกละเมิดอย่างไร” และเนื่องจากระเบิดในปี 2548 ถูกจุดชนวนในเวลาอาหารค่ำ เหยื่อบางรายจึงรู้สึกลำบากในการรับประทานอาหารและรู้สึกวิตกกังวลในช่วงเวลารับประทานอาหาร การแทรกแซงในระยะแรกโดยพยาบาลด้านสุขภาพจิตพิสูจน์แล้วว่ามีค่าสำหรับผู้ป่วยจำนวนมาก ในช่วงเวลาสั้นๆ หลายๆ คนเปลี่ยนจากการจำกัดการโต้ตอบด้วยคำพูดเป็นการเริ่มสื่อสารอย่างมั่นใจมากขึ้น พยาบาลด้านสุขภาพจิตยังให้การสนับสนุนที่สำคัญและเป็นความลับแก่เจ้าหน้าที่ด้านการดูแลสุขภาพของโรงพยาบาลอื่นๆ ในขณะที่พวกเขากำลังรอให้เหยื่อมาถึงและให้การช่วยเหลืออย่างต่อเนื่องในขณะที่พวกเขาทำการรักษา “เจ้าหน้าที่บางคนอธิบายถึงความน่ากลัวของหอผู้ป่วยที่รอรับผู้ป่วยที่เข้ามา และคนอื่นๆ กังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากมีส่วนร่วมในการดูแลเหยื่อระเบิดเมื่อ 3 ปีก่อน” กุสคอตต์กล่าว "และพยาบาลทั่วไปและเจ้าหน้าที่สนับสนุนจำนวนหนึ่งก็ประสบกับปรากฏการณ์ที่รบกวนจิตใจ เช่น กลิ่นของเนื้อไหม้ ซึ่งเป็นการย้อนอดีตไปยังเหยื่อการเผาไหม้สารเคมีที่รักษาโดยโรงพยาบาลในปี 2545" ภายหลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปี 2548 เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลได้เข้าร่วมในการแสดงความคิดเห็นที่ดำเนินการโดยเจ้าหน้าที่ด้านสุขภาพจิต เพื่อให้ความคิดเห็นของพวกเขาสามารถนำไปใช้ในการปรับปรุงแผนเผชิญเหตุที่สำคัญเพิ่มเติม และระบุการสนับสนุนอย่างต่อเนื่องของเจ้าหน้าที่ที่จำเป็น กุสคอตต์สงสัยว่า Royal Darwin จะจัดการกับการทิ้งระเบิดครั้งที่สองได้อย่างมีประสิทธิภาพหรือไม่หากไม่ได้บทเรียนจากครั้งแรก “ความจริงที่ว่าพยาบาลด้านสุขภาพจิตได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของการจัดตั้งโรงพยาบาลระหว่างเหตุการณ์ทั้งสอง หมายความว่าเจ้าหน้าที่ทำงานร่วมกันในลักษณะที่ประสานกันมากขึ้นเพื่อช่วยเหลือเหยื่อของเหตุระเบิดครั้งที่สอง” เขากล่าว "พวกเขายังตระหนักว่าพยาบาลด้านสุขภาพจิตสามารถให้การสนับสนุนที่จำเป็นในการจัดการกับการบาดเจ็บได้" บทความ: เหตุระเบิดที่บาหลีและการตอบสนองต่อสุขภาพจิตที่พัฒนาต่อภัยพิบัติในออสเตรเลีย: บทเรียนจากดาร์วิน กุสคอตต์และคณะ วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต. 14, 239-242. พฤษภาคม 2550