ผ้าม่าน การพรรณนาในการวาดภาพ

ผ้าม่าน การพรรณนาในการวาดภาพ ระบายสี และประติมากรรมของรอยพับของเสื้อผ้า เทคนิคการเรนเดอร์ผ้าม่านไม่ได้แยกแยะเฉพาะยุคสมัยและรูปแบบทางศิลปะเท่านั้น แต่ยังแยกแยะผลงานของศิลปินแต่ละคนด้วย การรักษารอยพับมักไม่ค่อยเกี่ยวข้องกับธรรมชาติของวัสดุจริง ความสำคัญของมันส่วนใหญ่มาจากความจริงที่ว่ามันนำเสนอต่อผู้ชมถึงมวลหลักของร่างมนุษย์ที่สวมเสื้อผ้าในศิลปะคลาสสิก การปฏิบัติต่อผ้าม่านจะแตกต่างกันไประหว่างเส้นที่ละเอียดถี่ถ้วนและเส้นที่ลื่นไหลอย่างอิสระ รูปแบบรอยสัก ในยุคขนมผสมน้ำยาเน้นปริมาณมากกว่าเส้นนักวาดภาพสัญลักษณ์ชาวคริสต์ในยุคกลางรับเอาประเพณีคลาสสิกของการนุ่งห่มและสวมพระคริสต์ พระแม่มารี และอัครสาวกด้วยฉลองพระองค์ที่คลุมเครือคล้ายชุดทูกา ซึ่งมีความสัมพันธ์เพียงเล็กน้อยกับความถูกต้องทางประวัติศาสตร์ การผสมผสานที่นุ่มนวลของรอยพับแบบอ่อนทำให้สไตล์โกธิคของยุโรปโดดเด่นตั้งแต่ศตวรรษที่ 13 เป็นต้นมา และประเพณีดังกล่าวซึ่งดัดแปลงโดยอิทธิพลของคลาสสิก เช่น การใช้ลวดลายเชิงเส้น ได้ถูกยึดครองโดยศิลปินยุคเรอเนสซองส์ที่วาดภาพเสื้อผ้าที่เปิดเผยรูปร่าง ผ้าม่านที่มีมารยาทและสไตล์บาโรกเน้นย้ำถึงศักยภาพในการแสดงละครของผ้าม่าน ในเวลาเดียวกัน จิตรกรจำนวนมากเริ่มจ้างผู้เชี่ยวชาญในสตูดิโอของตนเพื่อวาดและลงสีชุดและผ้าม่าน