ความเครียด

ทีมวิจัยที่นำโดย Sheldon Cohen จาก Carnegie Mellon University พบว่าความเครียดทางจิตใจเรื้อรังเกี่ยวข้องกับร่างกายที่สูญเสียความสามารถในการควบคุมการตอบสนองต่อการอักเสบ งานวิจัยนี้ตีพิมพ์ในวารสาร Proceedings of the National Academy of Sciences เป็นครั้งแรกว่าผลกระทบของความเครียดทางจิตใจต่อความสามารถของร่างกายในการควบคุมการอักเสบสามารถส่งเสริมการพัฒนาและความก้าวหน้าของโรค Cohen, Robert E. Doherty ศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาของ Dietrich College of Humanities and Social Sciences ของ CMU กล่าวว่า "การอักเสบถูกควบคุมบางส่วนโดยฮอร์โมนคอร์ติซอล และเมื่อไม่อนุญาตให้คอร์ติซอลทำหน้าที่นี้ การอักเสบจะควบคุมไม่ได้" โคเฮนแย้งว่าความเครียดเป็นเวลานานจะเปลี่ยนแปลงประสิทธิภาพของคอร์ติซอลในการควบคุมการตอบสนองต่อการอักเสบ เพราะมันลดความไวของเนื้อเยื่อต่อฮอร์โมน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เซลล์ภูมิคุ้มกันจะไม่ไวต่อผลการควบคุมของคอร์ติซอล ในทางกลับกัน การอักเสบที่ลุกลามเป็นความคิดที่ส่งเสริมการพัฒนาและความก้าวหน้าของโรคต่างๆ โคเฮน ซึ่งมีผลงานชิ้นแรกที่โดดเด่นแสดงให้เห็นว่าคนที่ทุกข์ทรมานจากความเครียดทางจิตใจนั้นไวต่อการเกิดโรคหวัดมากกว่า เขาใช้โรคไข้หวัดเป็นต้นแบบในการทดสอบทฤษฎีของเขา สำหรับโรคไข้หวัด อาการต่างๆ ไม่ได้เกิดจากไวรัส แต่เป็น "ผลข้างเคียง" ของการตอบสนองต่อการอักเสบซึ่งถูกกระตุ้นโดยเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามของร่างกายในการต่อสู้กับการติดเชื้อ ยิ่งร่างกายตอบสนองต่อการอักเสบต่อไวรัสมากเท่าไร โอกาสที่จะมีอาการหวัดก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ในการศึกษาครั้งแรกของโคเฮน หลังจากเสร็จสิ้นการสัมภาษณ์ ความเครียด อย่างเข้มข้น ผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพแข็งแรง 276 คนได้รับเชื้อไวรัสที่ทำให้เกิดโรคไข้หวัดและถูกตรวจสอบในการกักกันเป็นเวลาห้าวันเพื่อหาสัญญาณของการติดเชื้อและการเจ็บป่วย ที่นี่ โคเฮนพบว่าการประสบเหตุการณ์เครียดเป็นเวลานานเกี่ยวข้องกับการที่เซลล์ภูมิคุ้มกันไม่สามารถตอบสนองต่อสัญญาณของฮอร์โมนที่ควบคุมการอักเสบได้ตามปกติ ในทางกลับกัน ผู้ที่ไม่สามารถควบคุมการตอบสนองต่อการอักเสบได้มีแนวโน้มที่จะเป็นหวัดเมื่อสัมผัสกับไวรัส ในการศึกษาครั้งที่สอง ผู้เข้าร่วมที่มีสุขภาพดี 79 คนได้รับการประเมินความสามารถในการควบคุมการตอบสนองต่อการอักเสบ จากนั้นจึงสัมผัสกับไวรัสหวัด และติดตามการผลิตไซโตไคน์ที่กระตุ้นการอักเสบ ซึ่งเป็นสารเคมีที่กระตุ้นการอักเสบ เขาพบว่าผู้ที่ควบคุมการตอบสนองการอักเสบได้น้อยกว่าตามที่ประเมินไว้ก่อนที่จะสัมผัสกับไวรัสจะผลิตสารเคมีที่กระตุ้นให้เกิดการอักเสบเหล่านี้มากขึ้นเมื่อติดเชื้อ โคเฮนกล่าวว่า "ความสามารถของระบบภูมิคุ้มกันในการควบคุมการอักเสบจะทำนายว่าใครจะเป็นหวัด แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือคำอธิบายว่าความเครียดสามารถส่งเสริมโรคได้อย่างไร" โคเฮนกล่าว "เมื่ออยู่ภายใต้ความเครียด เซลล์ของระบบภูมิคุ้มกันไม่สามารถตอบสนองต่อการควบคุมฮอร์โมน และส่งผลให้มีการอักเสบในระดับที่ส่งเสริมให้เกิดโรค เนื่องจากการอักเสบมีบทบาทในโรคต่างๆ เช่น โรคหลอดเลือดหัวใจ โรคหอบหืด และโรคภูมิต้านทานผิดปกติ แบบจำลองนี้ชี้ให้เห็นว่าทำไม ความเครียดส่งผลกระทบต่อพวกเขาเช่นกัน” เขาเสริมว่า "การรู้สิ่งนี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการระบุว่าโรคใดที่อาจได้รับอิทธิพลจากความเครียดและเพื่อป้องกันโรคในผู้ที่มีความเครียดเรื้อรัง" นอกจากโคเฮนแล้ว ทีมวิจัยยังรวมถึง Denise Janicki-Deverts ของ CMU นักจิตวิทยาการวิจัย โรงพยาบาลเด็กแห่งพิตต์สเบิร์ก วิลเลียม เจ. ดอยล์; Gregory E. Miller แห่งมหาวิทยาลัยบริติชโคลัมเบีย; บรูซ เอส. ราบินและเอลเลน แฟรงก์แห่งคณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยพิตต์สเบิร์ก; และ Ronald B. Turner จากศูนย์วิทยาศาสตร์สุขภาพแห่งมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย ศูนย์การแพทย์เสริมและทางเลือกแห่งชาติ, สถาบันสุขภาพจิตแห่งชาติ, สถาบันหัวใจ, ปอดและเลือดแห่งชาติ และเครือข่ายวิจัยของมูลนิธิ MacArthur ด้านสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมและสุขภาพได้ให้ทุนสนับสนุนการวิจัยนี้