เรียนรู้เกี่ยวกับอาชีพครู

การแทรกแซงได้รับการออกแบบมาสำหรับครูของเด็กก่อนวัยเรียนและมุ่งเน้นไปที่การส่งเสริมความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างครูกับเด็กผ่านการเล่นแบบตัวต่อตัว บริดเก็ต แฮตฟิลด์ ผู้ช่วยศาสตราจารย์แห่งวิทยาลัยสาธารณสุขและมนุษยศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยโอเรกอนสเตต กล่าวว่า เด็กที่เข้าร่วมการทดลองมีระดับฮอร์โมนคอร์ติซอลลดลง ซึ่งเป็นตัวบ่งชี้ความเครียด นักวิจัยเชื่อว่านี่เป็นครั้งแรกที่การศึกษาได้ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการแทรกแซงของครูกับเด็กและระดับคอร์ติซอลของเด็กในสถานศึกษาปฐมวัย การค้นพบนี้เน้นย้ำถึงความสำคัญของความสัมพันธ์ระหว่างเด็กกับครู และเน้นย้ำถึงคุณค่าของการมีปฏิสัมพันธ์ที่อบอุ่นและเอาใจใส่ ซึ่งรวมถึงเวลาเล่นตัวต่อตัวระหว่างเด็กกับครูของเขาหรือเธอ Hatfield กล่าว "ข้อความสำคัญในที่นี้คือความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างครูและนักเรียนมีความสำคัญ" เธอกล่าว "สิ่งที่ครูทำในห้องเรียน พฤติกรรมของพวกเขา ทัศนคติเชิงบวกและการสนับสนุน ส่งผลอย่างมากต่อเด็กและสุขภาพของพวกเขา" ผลการวิจัยได้รับการตีพิมพ์เมื่อเร็วๆ นี้ในวารสารPrevention Science ผู้ร่วมเขียนบทความคือ Amanda Williford จาก University of Virginia การวิจัยได้รับการสนับสนุนบางส่วนจากทุนสนับสนุนจากสถาบันการศึกษาวิทยาศาสตร์การศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการสหรัฐฯ และสมาคมจิตวิทยาอเมริกัน ประมาณร้อยละ 61 ของเด็กอายุต่ำกว่าห้าขวบใช้เวลาในการดูแลเด็กและการศึกษาที่เป็นทางการ เช่น โรงเรียนอนุบาล การวิจัยที่ผ่านมาแสดงให้เห็นว่าการตั้งค่านี้อาจเพิ่มความเครียดของเด็ก ซึ่งจะนำไปสู่พฤติกรรมในชั้นเรียนที่ก่อกวน เด็กที่มีความสัมพันธ์ที่น่าผิดหวังหรือมีปัญหากับครูของพวกเขายังแสดงให้เห็นความสำเร็จด้านการเรียนที่ลดลงในโรงเรียนอนุบาล และพฤติกรรมที่ท้าทายของพวกเขาอาจทวีความรุนแรงขึ้นเมื่อโตขึ้น Hatfield กล่าวว่า "หากเด็กไม่สามารถพัฒนาระบบการตอบสนองต่อความเครียดที่ดีได้ในช่วงปฐมวัย จะเป็นการจำกัดความสามารถในการพัฒนาทักษะความพร้อมในการเข้าโรงเรียนที่แข็งแกร่ง" "นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมความสัมพันธ์ระหว่าง ครู กับลูกในยุคแรก ๆ จึงมีความสำคัญมาก" Hatfield และ Williford ต้องการทราบว่าการแทรกแซงที่ออกแบบมาเพื่อปรับปรุงปฏิสัมพันธ์ระหว่างเด็กกับครูสามารถลดระดับความเครียดในเด็กที่มีพฤติกรรมท้าทายได้หรือไม่ มีครู 70 คนและเด็ก 113 คนเข้าร่วมในการศึกษานี้ พวกเขาแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม: กลุ่มหนึ่งถูกกำหนดให้เป็น "ธุรกิจตามปกติ" และเด็ก ๆ ไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมพิเศษใด ๆ กลุ่มหนึ่งเข้าร่วมในการแทรกแซง "เวลาของเด็ก"; และกลุ่มหนึ่งเข้าร่วมในการแทรกแซงที่เรียกว่า "เวลาธนาคาร" ในการแทรกแซงเวลาของเด็ก เด็กและครูใช้เวลาเล่นตัวต่อตัว แต่ครูไม่ได้รับคำแนะนำหรือคำแนะนำจากที่ปรึกษาสำหรับช่วงเวลาเล่น Banking Time เป็นการแทรกแซงที่เป็นทางการมากขึ้น ซึ่งออกแบบมาเพื่อส่งเสริมปฏิสัมพันธ์ที่ละเอียดอ่อนและตอบสนองระหว่างครูกับเด็ก สร้างความสัมพันธ์ที่เด็กและครูสามารถใช้เป็นแหล่งข้อมูลในช่วงเวลาที่ท้าทายในห้องเรียน "เมื่อคุณ 'ฝากเวลา' กับลูกและความสัมพันธ์นั้น คุณกำลังสร้างความเท่าเทียม" แฮตฟิลด์กล่าว “แล้วถ้าเกิดความขัดแย้งขึ้นมา คุณก็ถอนตัวได้” เพื่อสร้างความสัมพันธ์ดังกล่าว ครูและเด็กที่เข้าร่วมการศึกษามีเซสชันการเล่นแบบตัวต่อตัว ที่ปรึกษาแนะนำครูในองค์ประกอบหลักของโปรแกรม: ให้เด็กเป็นผู้นำช่วงการเล่น สังเกตและบรรยายพฤติกรรมของเด็กอย่างละเอียด อธิบายอารมณ์เชิงบวกและเชิงลบของเด็ก และใช้เป็นทรัพยากรทางอารมณ์ จากการใช้ตัวอย่างน้ำลายที่ตรวจหาคอร์ติซอล นักวิจัยพบว่าเด็กที่ครูเข้าร่วมในกิจกรรม Banking Time แสดงระดับคอร์ติซอลที่ลดลงในระหว่างวันเรียนเมื่อเทียบกับเด็กที่ทำธุรกิจตามปกติ เด็กที่อยู่ในการแทรกแซงเวลาของเด็กยังแสดงให้เห็นประโยชน์บางอย่างจากการใช้เวลาสองต่อสอง แต่ไม่สำคัญเท่า Hatfield กล่าวว่าจำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อทำความเข้าใจผลกระทบของการแทรกแซงเวลาธนาคารให้ดียิ่งขึ้น และสิ่งที่มีผลกระทบเชิงบวกต่อความสัมพันธ์ระหว่างครูกับลูก "เป็นสิ่งเดียวหรือรวมกัน" เธอถาม. "เรารู้ว่ามีบางอย่างที่มีความหมายเกี่ยวกับเวลาแบบตัวต่อตัวภายใน Banking Time และเราต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีที่เราสามารถรวมสิ่งนั้นเข้ากับห้องเรียนทุกวัน" อาจเป็นเรื่องยากสำหรับครูก่อนวัยเรียนและนักการศึกษาปฐมวัยที่จะใช้เวลา 15 นาทีต่อสัปดาห์ในการเล่นแบบตัวต่อตัวกับเด็กแต่ละคนในชั้นเรียน แฮตฟิลด์กล่าว แต่ถึงแม้การมีปฏิสัมพันธ์แบบตัวต่อตัวเพียงเล็กน้อยในเชิงบวกก็อาจส่งผลอันมีค่าได้ ล่วงเวลา. “การใช้เวลาห้านาทีสัปดาห์ละครั้งกับเด็กตัวต่อตัวสามารถช่วยให้คุณรู้จักพวกเขา สิ่งที่พวกเขาคิด และสิ่งที่พวกเขาอาจสนใจ” เธอกล่าว "การลงทุนนั้นอาจได้ผลตอบแทนในช่วงเวลาที่ท้าทายในภายหลัง คุณภาพของเวลาต่างหากที่สำคัญ"