ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับปลวก

การค้นพบนี้จัดทำโดย George Poinar นักวิจัยแห่งมหาวิทยาลัย Oregon State University และผู้เชี่ยวชาญระดับนานาชาติเกี่ยวกับรูปแบบชีวิตที่พบในอำพัน มันถูกตีพิมพ์ในParasites and Vectorsซึ่งเป็นวารสารระดับมืออาชีพ ปลวกชนิดนี้น่าจะบินไปรอบๆ ขณะผสมพันธุ์ในป่าเขตร้อนชื้นที่ปัจจุบันคือประเทศเมียนมาร์ในช่วงต้นยุคครีเทเชียส ซึ่งเป็นยุคของไดโนเสาร์ มันอาจจะถูกโจมตีโดยนกหรือถูกฉีกออก แล้วมันก็หล่นลงไปในน้ำเลี้ยงต้นไม้ที่เหนียวเหนอะหนะซึ่งต่อมาจะกลายเป็นสีเหลืองอำพัน เปิดโอกาสให้มีการเปิดเผยชีววิทยาของแมลงโบราณชนิดนี้ในลักษณะที่ไม่มีทางเป็นไปได้ โปรโตซัวจำนวนหนึ่งออกมาจากช่องท้องที่ได้รับบาดเจ็บ ซึ่งแม้ในตอนนั้นก็ยังทำหน้าที่หลักสำหรับปลวก พวกมันช่วยย่อยเนื้อไม้ ระหว่างสัตว์และจุลินทรีย์ นี่เป็นตัวอย่างแรกสุดที่เคยค้นพบของ "การร่วมกัน" ซึ่งเป็นความสัมพันธ์ทางชีวภาพประเภทหนึ่งที่สัตว์สองชนิดช่วยเหลือซึ่งกันและกัน Poinar กล่าวว่า "ปลวกอาศัยอยู่บนเซลลูโลส ส่วนใหญ่มาจากไม้ที่ตายแล้วที่พวกมันเคี้ยว แต่พวกมันอาศัยโปรโตซัวในลำไส้ของพวกมันเพื่อสร้างเอนไซม์ที่สามารถย่อยไม้ได้" Poinar กล่าว "โปรโตซัวเหล่านี้จะตายนอกตัวปลวก และปลวกจะอดตายหากไม่มีโปรโตซัวช่วยในการย่อยอาหาร ในกรณีนี้พวกมันต้องพึ่งพาอาศัยกันเพื่อความอยู่รอด" แม้แต่ปลวกในยุคดึกดำบรรพ์ก็อาจกินอาหารหลายอย่างที่พวกมันย่อยได้เอง Poinar กล่าว แต่ในที่สุดพวกมันก็ได้รับโปรโตซัวที่เพิ่มความสามารถในการย่อยเซลลูโลสได้อย่างมาก และพวกมันก็ต้องพึ่งมันด้วยกระบวนการวิวัฒนาการ ปัจจุบัน ตัวปลวก สมัยใหม่เป็นหนึ่งในกลุ่มแมลงที่แพร่หลายและประสบความสำเร็จมากที่สุดในโลก โดยมีประมาณ 2,300 สายพันธุ์ที่รู้จัก ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเขตร้อน ยุ่งอยู่กับการทำงานเคี้ยวไม้หรือเส้นใยพืชอื่นๆ ที่โปรโตซัวช่วยย่อย พวกมันมีบทบาทสำคัญทางนิเวศวิทยา ช่วยสร้างที่อยู่อาศัย สร้างความอุดมสมบูรณ์ของดิน รีไซเคิลสารอาหาร และทำหน้าที่เป็นอาหารสำหรับผู้ล่าจำนวนมาก ในฐานะที่เป็นสายพันธุ์ทางสังคมที่คล้ายกับมด บางอาณานิคมสามารถมีแมลงได้ถึง 20 ล้านตัว และยังสร้างความเสียหายจำนวนมหาศาลทุกปีต่อโครงสร้างไม้ในพื้นที่ส่วนใหญ่ของโลก การพึ่งพาโปรโตซัวเหล่านี้เป็นที่เข้าใจกันดีอยู่แล้ว และกระบวนการนี้ก็ไม่ได้สวยงามเสมอไป ที่ใดที่หนึ่งในระดับวิวัฒนาการ ปลวกเริ่มผลิตของเหลวที่มีโปรโตซัวที่พวกมันจะขับออกมา ลูกหลานของปลวกจะกินอุจจาระและได้รับโปรโตซัวในระบบย่อยอาหารของพวกมัน ทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลากว่าจะได้ผล การศึกษาระบุ การสร้างโปรโตซัวในปลวกให้ประสบความสำเร็จนั้นจำเป็นต้องทนต่อสภาพทางเคมีและกายภาพภายในทางเดินอาหาร ใช้ไส้ในเป็นแหล่งอาหาร ไม่สร้างความเสียหายต่อโฮสต์ แต่ด้วยสปีชีส์ต่างๆ ที่แต่ละชนิดเชี่ยวชาญในสิ่งที่พวกเขาทำได้ดีที่สุด - ปลวกกิน โปรโตซัวย่อย - ทั้งสองกลุ่มมีความสำเร็จทางวิวัฒนาการที่ไม่ธรรมดา Poinar กล่าวว่า "ความสัมพันธ์ระหว่างปลวกและโปรโตซัวนั้นใกล้ชิดกันมาก และคงตัวมาเป็นเวลานานแล้ว เนื่องจากคุณค่าที่เด่นชัดของมัน" Poinar กล่าว "เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นที่ได้เข้าใจว่าตัวอย่างคลาสสิกของการร่วมกันเกิดขึ้นมาเป็นเวลาอย่างน้อย 100 ล้านปีแล้ว" นอกจากการสรุปตัวอย่างเก่าของการอยู่ร่วมกันแล้ว การศึกษาครั้งใหม่ยังเผยให้เห็นฟอสซิลแฟลเจลเลตสายพันธุ์ใหม่ 10 สายพันธุ์ของโปรโตซัว ปลวกสายพันธุ์ใหม่ อะมีบาฟอสซิลสกุลใหม่ และระยะโพรทิสต์อีก 14 ระยะ Poinar ศึกษารูปแบบชีวิตและวัสดุอื่น ๆ ที่พบในอำพันเป็นเวลาหลายปี อำพันมีคุณสมบัติพิเศษในการดักจับสัตว์ขนาดเล็กมากหรือวัสดุอื่นๆ และในฐานะตัวแทนการแต่งศพตามธรรมชาติ อำพันจะแสดงในรูปแบบสามมิติเกือบสมบูรณ์แบบในอีกหลายล้านปีต่อมา ปรากฏการณ์นี้มีค่ามากในการวิจัยทางวิทยาศาสตร์และนิเวศวิทยา และช่วยให้นักวิจัยสามารถระบุลักษณะทางชีววิทยาของระบบนิเวศที่ดำรงอยู่เมื่อหลายล้านปีก่อน