การบริโภคน้ำอัดลม

ได้กลายเป็นปัญหาด้านสาธารณสุขและนโยบายสาธารณะที่มองเห็นได้ชัดเจนและเป็นที่ถกเถียงกันอย่างมาก หลาย ๆ คนมองว่าน้ำอัดลมเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้เกิดโรคอ้วนและปัญหาสุขภาพที่เกี่ยวข้อง และเป็นผลให้ตกเป็นเป้าหมายในการช่วยลดความชุกที่เพิ่มขึ้นของโรคอ้วน โทษของน้ำอัดลม โดยเฉพาะในกลุ่มเด็ก น้ำอัดลมถูกแบนจากโรงเรียนในอังกฤษและฝรั่งเศส และในสหรัฐอเมริกา ระบบโรงเรียนขนาดใหญ่อย่างลอสแอนเจลิส ฟิลาเดลเฟีย และไมอามีก็สั่งห้ามหรือจำกัดการขายน้ำอัดลมอย่างรุนแรง หลายรัฐของสหรัฐฯ ได้พิจารณาการห้ามหรือจำกัดการขายน้ำอัดลมในโรงเรียนทั่วทั้งรัฐ โดยแคลิฟอร์เนียผ่านกฎหมายดังกล่าวในปี 2548 ประเด็นนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ ในปี พ.ศ. 2485 สมาคมการแพทย์อเมริกันได้กล่าวถึงน้ำอัดลมโดยเฉพาะในคำแนะนำที่หนักแน่นให้จำกัดการบริโภคน้ำตาลที่เติมเข้าไป 1ในเวลานั้น การผลิตเครื่องดื่มอัดลมต่อปีของสหรัฐฯ อยู่ที่ 90 8 ออนซ์ (240 มล.) ต่อคน ภายในปี 2543 จำนวนนี้เพิ่มขึ้นเป็นมากกว่า 600 เสิร์ฟ 2ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา การโต้เถียงเกิดขึ้นจากข้อกังวลพื้นฐานหลายประการ เครื่องดื่มเหล่านี้นำไปสู่การบริโภคพลังงานมากเกินไปหรือไม่ ไม่ว่าจะเป็นการแทนที่อาหารและเครื่องดื่มอื่น ๆ และด้วยเหตุนี้สารอาหาร ไม่ว่าจะนำไปสู่โรคเช่นโรคอ้วนและโรคเบาหวานหรือไม่ และแนวทางปฏิบัติทางการตลาดของน้ำอัดลมแสดงถึงการแสวงประโยชน์ทางการค้าจากเด็กหรือไม่ 3 – 5