หอยสองฝา

ได้แก่ หอยแมลงภู่ หอยกาบ หอยนางรม และหอยเชลล์ ฝรั่งเศส สเปน อิตาลี และกรีซคิดเป็นสัดส่วนมากกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ของการผลิตในยุโรป ส่วนใหญ่มาจากการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ พวกมันกินโดยการกรองสาหร่ายจากน้ำโดยรอบ และสามารถสะสมจุลินทรีย์และสารเคมีปนเปื้อนได้ หอยนางรม สาหร่ายบางชนิดผลิตไบโอทอกซินจากทะเล ซึ่งสะสมอยู่ในเนื้อเยื่อของหอยสองฝา และเมื่อเกินระดับที่กำหนด ก็อาจทำให้เกิดอาการเจ็บป่วยในมนุษย์ได้ คณะกรรมาธิการสหภาพยุโรปรวบรวมข้อมูลจากประเทศสมาชิกที่ผลิตหอยสองฝา 15 ประเทศ ผ่านการตรวจสอบสี่ครั้งและการตอบแบบสอบถาม 11 ครั้ง ตลอดจนข้อมูลที่เปิดเผยต่อสาธารณะอื่นๆ และเผยแพร่รายงานภาพรวม หน่วยงานระดับชาติมีหน้าที่รับผิดชอบในการควบคุมพื้นที่ที่ผลิตและเก็บเกี่ยวหอยสองฝา ประเด็นด้านจุลินทรีย์ กฎหมายของสหภาพยุโรปกล่าวถึงความเสี่ยงทางจุลชีววิทยาโดยกำหนดให้ต้องจำแนกประเภทของพื้นที่ที่มีการเก็บเกี่ยวหอย พื้นที่การผลิตต้องอยู่ในประเภท A, B หรือ C ขึ้นอยู่กับสถานะการปนเปื้อนของจุลินทรีย์ โดยใช้เชื้อ E. coli เป็นตัวบ่งชี้การปนเปื้อนในอุจจาระ การจำแนกประเภทจะกำหนดวิธีการรักษาหลังการเก็บเกี่ยว